Sieci tematyczne

Zrównoważone techniki inżynierii brzegowej

Dlaczego?   Co można zrobić?  W jaki sposób?   Kto?

Dlaczego?

Cofanie się brzegu, spowodowanie głównie erozja jest podstawowym zagadnieniem dla planistów i menedżerów zajmujących się obszarami przybrzeżnymi w różnych częściach świata. Według studium EUROSION, zleconego przez EU DG Environment, roczna utrata lądu we wszystkich krajach EU spowodowana erozją została oceniona na 15 km2. Zjawisko "erozji brzegów" można podzielić na dwa całkowicie różne tematy, z których każdy wymaga całkiem różnych środków zaradczych.

Erozja lądu spowodowana silnym sztormem jest przykładem zjawiska ekstremalnego. Należy ją wyraźnie odróżnić od stopniowej erozji w długich skalach czasowych. Ten typ erozji często nazywany jest erozją strukturalną, która (ciągle) może występować na skutek istnienia naturalnych procesów, lub też która jest odpowiedzią systemu brzegowego na zakłócenia wywołane obecną lub przeszłą działalnością człowieka. Uważa się, że erozja strukturalna ulegnie nasileniu na skutek globalnego wzrostu poziomu morza, z czego wynika konieczność opracowania większych ilości lepszych programów przyszłej ochrony brzegów.

Istniejące typy "twardych" konstrukcji ochronnych (opaski brzegowe, narzuty kamienne, ostrogi, wynurzone falochrony wzdłużbrzegowe) udowodniły swoją pełną przydatność i dobre funkcjonowanie w wielu miejscach. Jednakże, w wielu innych miejscach ich wykonanie nie spełniło pokładanych oczekiwań, a wręcz doprowadziło do pogorszenia sytuacji.

Złe funkcjonowanie tradycyjnych budowli ochronnych w przeciwdziałaniu erozji przyczyniło się do poszukiwania nowych, innowacyjnych metod ochrony brzegu, zarówno "twardych" jak miękkich, takich jak sztuczne zasilanie brzegu.

Głównym zagadnieniem w ramach Tematu 8 jest opracowanie we współpracy z innymi partnerami katalogu dobrych praktyk na temat zastosowań technik ochrony brzegu do rozwiązywania praktycznych problemów tej ochrony. Trwale i zrównoważone rozwiązania, spełniające ścisłe i jasno zdefiniowane wymagania, powinny zostać zebrane razem, ze szczególnym uwzględnieniem nowych, innowacyjnych metod, rokujących przyszłe powodzenie.

Co można zrobić?

Jako punkt początkowy metody ochrony brzegów stosowane przez partnerów zostaną ocenione za pomocą projektów ewaluacyjnych, wykonywanych rutynowo przez jednego lub kilku partnerów. Inni partnerzy uczestniczący w ramach Tematu 8 zostaną zaproszeni do uczestnictwa w tych projektach. Na ich podstawie zidentyfikowane zostaną najlepsze praktyki, na podstawie których zostanie przygotowany katalog wskazówek do wykorzystania przy projektowaniu i wykonywaniu nowoczesnych przedsięwzięć w zakresie ochrony brzegu.

Oprócz projektów ewaluacyjnych przedstawione zostaną także symulacje komputerowe dotyczące funkcjonowania przedsięwzięć związanych z ochrona brzegów w warunkach naturalnych. Współpraca w zakresie tego problemu będzie również stymulowana w ramach Tematu 8.

W jaki sposób?

Podstawowym zadaniem placówki kierującej tematem będzie identyfikacja bieżących projektów wykonywanych przez partnerów oraz stymulowanie współpracy.

Pozostałe mechanizmy koordynacyjne będą obejmować:

1. przegląd istniejących narzędzi,
2. identyfikacja nowych, zrównoważonych technik ochrony brzegów,
3. rozpowszechnianie wyników, przykładowo w formie witryny internetowej z odpowiednia zawartością,
4. warsztaty organizowane raz w roku,
5. szkolenia w zakresie metod ochrony brzegu, szczególnie dla młodych badaczy.

Kto?

Katedra Hydrauliki Wydz. Budownictwa i Nauk o Ziemi Politechniki w Delft (NL)

Jan van der Graaff,  J.vandergraaff@citg.tudelft.nl