Każdy, kto widział sfalowaną powierzchnię morza wie, że niemożliwe jest zobaczenie na morzu pojedynczej fali. Powierzchnia morza w dowolnej chwili przypomina raczej nieregularną przestrzenną strukturę, w której skład wchodzi wiele fal o różnej wielkości oraz różnym kształcie i kierunku propagacji. Pytanie brzmi: w jaki sposób dla potrzeb inżynierii morskiej i oceanografii możemy opisać sfalowaną powierzchnię morza? Inżynierowie i naukowcy od lat wiedzieli, że aby móc opisać losowy charakter sfalowanej powierzchni morza należy wykorzystać metody statystyczne. Najczęściej stosowane parametry opisujące losowy charakter powierzchni morza to:

H śr - średnia arytmetyczna z wysokości fali

H s - fala znaczna, średnia arytmetyczna z jednej trzeciej fal najwyższych,
         odpowiada wysokości fal widzianej przez obserwatora

H rms - średnia kwadratowa z wysokości fali

T śr - średnia arytmetyczna z okresów fali

T pik - okres fal niosących największą energię